به قولِ قدیمی‌ها… اشتباه کردن از ویژگی‌های گریزناپذیر آدمی است. نوجوانان و جوانان هم از این قاعده مستثنی نیستند. سال‌ها پیش، زمانی که سایهٔ مادربزرگ هنوز بر سرم بود، گاهی مرا به گوشه‌ای خلوت می‌کشید و دور از چشم و گوشِ دیگران، به رفتارِ نادرستی که انجام داده بودم اشاره می‌کرد و راهِ درست را

مسئولیتِ سنگینِ والدین در جهانی پرهیاهو ما به‌عنوانِ والد، یا شاید به‌عنوانِ یک والد آینده، دغدغه‌های مختلفی دربارهٔ پرورش فرزندانمان داریم. چنین به نظر می‌رسد که امروزه به دلایل مختلف و اغلب درست، عده‌ای از والدین، نگرانِ آگاهی و تربیت جنسی فرزندانشان هستند. کودکان، نوجوانان و جوانان از توانایی‌های فوق‌العاده پیچیده‌ای برخوردارند. اطمینان دارم که

در قسمت دوم «داستان پوپر» به بعضی از نقدهایی که به ابطال‌پذیری (falsifiability) وارد شده بود پرداختم. در این قسمت نقدهای دیگر و جدی‌تری را که به نظریهٔ ابطال‌پذیری کارل پوپر وارد شده است توضیح می‌دهم. ۱- شک‌گراییِ عمیقِ فلسفی یا اعتماد به نظریه‌های قوی؟ چنین به نظر می‌رسد که بعضی از گزاره‌های علمی، ابتدا

کارل پوپر داشت معیارهایی برای تمایز «علم» از «غیرعلم» معرفی کند؛ به همین منظور، اصل ابطال‌پذیری را به‌عنوان ویژگی نظریه‌های علمی مطرح کرد. در این جُستار، چند انتقاد مهم به نظریهٔ ابطال‌پذیری پوپر را مرور خواهیم کرد.